W zakładce

Renowacja zabytkowych elementów/Konserwacja konfesjonałów

zamieszczona jest fotogaleria.

Zdjęcia ukazują przebieg prac i ludzi związanych z działaniami dotyczącymi konserwacji konfesjonałów.

Widać jak było przed i po zabiegach konserwatorskich.

Zdjęcie jest linkiem do fotogalerii.

Nasze diecezjalne seminarium duchowne zaprasza młodych, którzy myślą 

o kapłaństwie, do przeżycia tzw. roku propedeutycznego.

W Domu św. Jana Pawła II w Szczecinku, przez 9 miesięcy, razem

z kapłanami i innymi młodymi ludźmi, można pogłębić swoją wiarę oraz rozeznać lepiej swoje powołanie. 

Szczegóły na stronie seminarium duchownego w Koszalinie.

Prosimy też o zwrócenie uwagi na dwa filmiki powołaniowe.

Oto linki:

           http://www.wsdkoszalin.eu/article-250

           http://www.wsdkoszalin.eu/article-246

Bardzo serdecznie dziękuję.

Ks. Jarosław Kwiecień

Rektor

Po lewej stronie, poniżej Menu znajduje się logo Facebooka

z logotypem „Znajdź nas na Facebooku” („Find Us on Facebook Badge”).

Po jego kliknięciu nastąpi przekierowanie na konto ks. Andrzeja Wachowicza.

AUDYCJE NA ŻYWO NA Facebooku z parafii: 

 https://www.facebook.com/andrzej.wachowicz.7

Zapraszam na transmisję na żywo:

15:00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego

20:30 - RÓŻANIEC ŚWIĘTY

PENITENCJARIA APOSTOLSKA

 DEKRET

Wiernym dotkniętym chorobą zakaźną spowodowaną Covid-19, powszechnie znaną jako koronawirus, a także pracownikom służby zdrowia, członkom rodzin i wszystkim tym, którzy w jakimkolwiek charakterze, także poprzez modlitwę, opiekują się nimi, udziela się daru specjalnych odpustów. 

„Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali” (Rz 12, 12). Słowa napisane przez św. Pawła do Kościoła w Rzymie rozbrzmiewają w całej historii Kościoła

i ukierunkowują myśli wiernych w obliczu wszelkich cierpień, chorób i nieszczęść.

Obecna chwila, w której cała ludzkość zagrożona niewidzialną i podstępną chorobą, która od pewnego czasu stała się częścią życia każdego człowieka, naznaczona jest dzień po dniu dręczącymi obawami, nowymi niepewnościami, a przede wszystkim powszechnym cierpieniem

fizycznym i moralnym.

Kościół, idąc za przykładem swego Boskiego Mistrza, zawsze troszczył się

o chorych. Jak wskazał św. Jan Paweł II, sens ludzkiego cierpienia jest dwojaki: „Jest nadprzyrodzony, ponieważ zakorzenia się w Boskiej tajemnicy Odkupienia świata. Jest równocześnie głęboko ludzki, ponieważ człowiek odnajduje w nim siebie, swoje człowieczeństwo, swoją godność, swoje posłannictwo”

(List apostolski Salvifici Doloris, 31).

Również papież Franciszek w tych ostatnich dniach okazał swoją ojcowską bliskość i ponowił swoje zaproszenie do nieustannej modlitwy za chorych na koronawirusa.

Aby wszyscy ci, którzy cierpią z powodu Covid-19, właśnie w tajemnicy tego cierpienia odkryli na nowo „samo odkupieńcze cierpienie Chrystusa” (tamże, 30), Penitencjaria Apostolska, ex auctoritate Summi Pontificis, ufając słowu Chrystusa Pana i uznając w duchu wiary, że obecną epidemię należy przeżywać w duchu osobistego nawrócenia, udziela daru odpustów zgodnie

z następującym zarządzeniem.

Udziela się odpustu zupełnego wiernym cierpiącym na koronawirusa, którzy podlegają kwarantannie na polecenie władz sanitarnych w szpitalach lub we własnych domach, jeśli w duchu oderwanym od jakiegokolwiek grzechu, zjednoczą się duchowo poprzez środki masowego przekazu z celebracją Mszy Świętej, odmawianiem Różańca Świętego, pobożnej praktyki Drogi Krzyżowej lub innych form pobożności, a przynajmniej odmówią Wyznanie Wiary, Modlitwę Pańską i pobożne wezwanie do Najświętszej Maryi Panny, ofiarując tę próbę w duchu wiary w Boga i miłości wobec swoich braci i sióstr, z wolą wypełnienia zwykłych warunków (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa w intencji Ojca Świętego) tak szybko, jak będzie to możliwe.

Pracownicy służby zdrowia, członkowie rodzin i wszyscy ci, którzy za przykładem Dobrego Samarytanina, narażając się na ryzyko zarażenia, opiekują się chorymi na koronawirusa według słów Boskiego Odkupiciela: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13), otrzymają ten sam dar odpustu zupełnego na tych samych warunkach.

Ponadto, Penitencjaria Apostolska udziela odpustu zupełnego na tych samych warunkach z okazji obecnej epidemii światowej nawet tym wiernym, którzy ofiarują nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, lub Adorację Eucharystyczną, lub lekturę Pisma Świętego przez co najmniej pół godziny, lub odmówienie różańca świętego, lub pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej, lub odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego, 

w intencji przebłagania Boga Wszechmogącego o koniec epidemii, ulgę dla tych, którzy cierpią i zbawienie wieczne dla tych, których Pan powołał do siebie.

Kościół modli się za tych, którzy nie mogą przyjąć sakramentu namaszczenia chorych

i wiatyków, powierzając Bożemu miłosierdziu wszystkich i każdego 

z osobna na mocy komunii świętych i udziela wiernym odpustu zupełnego w chwili śmierci, pod warunkiem, że byli należycie dysponowani i zwykle za życia modlili się (w tym przypadku Kościół uzupełnia trzy zwyczajowe warunki). W celu uzyskania tego odpustu zaleca się

używanie krucyfiksu lub krzyża (por. Enchiridion indulgentiarum, nr 12).

Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Boga i Kościoła, Uzdrowienie Chorych i Wspomożycielka Wiernych, nasza Orędowniczka, pomoże cierpiącej ludzkości, oddalając od nas zło tej pandemii i wyjednując nam wszelkie dobro niezbędne dla naszego zbawienia i uświęcenia.

Niniejszy dekret jest ważny niezależnie od wszelkich przepisów stanowiących inaczej.

W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 19 marca 2020 roku.

                                                                 Kard. Mauro Piacenza

                                                                 Penitencjarz Większy

                                                                 Ks. Prał. Krzysztof Nykiel

Wielka mobilizacja i liczne inicjatywy.

Kto może, pomaga w walce z COVID-19 w Polsce.

Ty też weź udział.

Pobierz, wydrukuj, przeczytaj, wypełnij i …

By nie stracić wiary. 

Może więc warto przypomnieć praktyki duchowe uświęcone tradycją Kościoła, które można wdrożyć w ten wyjątkowy czas, by po prostu nie stracić wiary:

Pacierz. To nie jest tylko dla dzieci, warto do niego sięgnąć np. z książeczki (ups, gdzie moja książeczka?)

 Akty strzeliste. To krótkie, płynące z serca myśli: Jezu, ufam Tobie. Boże, kocham Cię itd.

Święci bardzo je lubili i stosowali, szczególnie w chwilach zwątpienia czy życiowych burz

lub gdy już po prostu nie potrafili inaczej się modlić.

 Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu. Kościoły są otwarte, warto wejść

i odwiedzić Pana Jezusa, pobyć z Nim 10 minut, dać się mu dotknąć, objąć, pokochać.

 Modlitewne czytanie Pisma Świętego (łac. lectio divina). Czytać Biblię, ale nie jak gazetę czy książkę, lecz jak list od najdroższej Osoby.

Z namaszczeniem. Jakby to On do mnie mówił.

Czytanie żywotów świętych lub jakiejś książki o życiu duchowym. Warto nauczyć się rozmyślać z kartką papieru. Myślę o jakiejś treści, co powiedział (zrobił) Jezus i zapisuję swoje myśli. Potem, np. wieczorem mogę do nich wrócić. Jeśli chodzi o czytanie, miałbym inne propozycje niż

sugerowane w necie „Dżumę” lub „Jądro ciemności”.

Rozmyślanie. Przez 15-30 min wziąć sobie jakąś duchową treść (polecam jakieś Słowo lub czyn Jezusa), spróbować nad tym rozmyślać, dotrzeć do sensu: o co w tym chodzi dla mnie?

 Różaniec, Koronka, tzw. modlitwa Jezusowa. Nie chodzi o powtarzanie, chociaż i powtarzanie ma sens. Wiedzą to muzycy, sportowcy itd.

Wieczorny rachunek sumienia – czasu nam teraz Pan Bóg daje dużo, więc może dużo go marnujemy? Warto taką praktykę wdrożyć na zawsze.

 Brewiarz: jest na stronie brewiarz.pl. To nie jest szlak dla zawodowców (tzn. księży), lecz, jak głosi tytuł: Codzienna modlitwa Ludu Bożego.

Adoracja Krzyża. Adoruj krzyż, codziennie, przez 3 minuty. Mów do Jezusa Ukrzyżowanego,

a On powie coś do Ciebie.

Godzinki, Gorzkie Żale. Można je śpiewać z całą rodziną, próbować wyjaśnić im treści, bo są nieco „zakodowane”.

Ciało. Chodzi mi o małe gesty. Z rozmysłem zrobiony znak krzyża. Pocałowanie swojego krzyżyka, medalika, ikony. To chyba można zrobić.

Za ciałem niech idzie serce.

Cisza. „Wchodź do swej izdebki”, czyli do swego własnego serca. W czasie jednego z objawień

w Medjugorie usłyszałem od widzących, że Maryja prosi, by każda rodzina miała w swoim domu kącik do modlitwy, przeznaczony tylko na to, by każdy mógł tam sobie przycupnąć i odmówić

modlitwę, pobyć z Bogiem, popatrzeć na ikonę. Warto mieć taki kącik.

Księża, tak jak wszyscy inni, powinni unikać skupisk ludzi w czasie epidemii, ale mogą teraz podarować coś bezcennego - swój czas. Rozpoczęli więc pożyteczną inicjatywę.

           Potrzebujesz rozmowy

                      Wygadać się

                               Zapytać 

         Zadzwoń: tel 67 266 28 58

                             Napisz: michal.parafia1@gmail.com 

Proszę wszystkie Róże Różańcowe,

by o godzinie 20.30, odmawiali Różaniec

w intencji ustania epidemii koronawirusa

oraz w intencji osób chorych

oraz tych, którzy się nimi opiekują,

jak również służb medycznych i sanitarnych,

a także o pokój serc i łaskę nawrócenia.

Wskazania Biskupa Diecezjalnego Edwarda Dajczaka,

dotyczące odpowiednich zachowań

w związku z wprowadzeniem

stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce.

W zakładce ZALECENIA BISKUPA tekst wskazań